Κατά τον μήνα Αύγουστο οι θερμοκρασίες είναι αρκετά υψηλές παρά τα μελτέμια που δροσίζουν από άκρη σε άκρη την αγαπημένη μας πατρίδα. Με το βοριαδάκι να διώχνει και την παραμικρή υγρασία, οι συνθήκες είναι ιδανικές για την φυσική αποξήρανση όλων των αγαθών της εποχής, φρούτων και λαχανικών.
Τις ντομάτες πλέον τίς έχουμε χορτάσει! Έτσι τα περισσεύματα ή θα τα κάνουμε σάλτσα ή θα τα λιάσουμε. Πρέπει βέβαια οι ντομάτες να είναι μεστές στη γεύση ώστε να μπορούν, μετά την αφυδάτωση που θα υποστούν, να κρατἠσουν γεύση και επίγευση.
Αποξήρανση μπορούμε να κάνουμε και σε άλλα ζαρζαβάτια, όπως μελιτζάνες και μπάμιες, καθώς και σε φρούτα, όπως σύκα, δαμάσκηνα, βερίκοκα (τον Ιούνιο-Ιούλιο) κλπ.
Εφέτος οι ντομάτες μου, όπως ίσως ξαναείπα, είναι εξαιρετικές. Είχα πολύ καλό σπόρο, τον καλλιέργησα προσεκτικά και ελπίζω του χρόνου να έχω ακόμα μεγαλύτερη παραγωγή. Την ποικιλία την ονόμασα «Thias» και μετά από σχετικές «δημοσκοπήσεις-γευσιγνωσίες» κλπ. είναι πράγματι εξαιρετική. Ο καρπός είναι σφιχτός και μεγάλος, βάρους περίπου 150 γρ. ο καθένας και η γεύση μεστή και γλυκιά. Κάθε φυτό κάνει στο πρώτο πατάρι 3-5 ντομάτες, όπως σας τις περιέγραψα. Στο δεύτερο πατάρι περίπου τα ίδια και παραπάνω θα δώ και θα σας πώ στη συνέχεια. Υπολογίζω δηλαδή κάθε φυτό να κάνει παραγωγή περίπου 3-5 κιλά !!!
Για την αποξήρανση λοιπόν, χρειάζεται: ένα τελάρο ή κάτι τέτοιο από καλάμια. Προσοχή, όχι πλαστικό, όχι μεταλλικό, όχι τούλι. Ένα κοφτερό μαχαίρι που να κάνει για αυτήν την δουλειά, δηλαδή την φετοποίηση της κάθε ντομάτας (όταν είναι μεγάλη όπως αυτές που βλέπεται στην φωτογραφία). Όταν ο καρπός είναι μικρός και άλλης ποικιλίας, π.χ. Σαντορίνης (ιδανικός), Ρόμα κλπ. τότε ανάλογα το μέγεθος ή κόβουμε την ντομάτα στη μέση ή την βάζουμε ολόκληρη. Ημίχοντρο ή χοντρό αλάτι. Με αυτό «ραντίζουμε» την ντοματο-φέτα ή την ντομάτα. Το αλάτι τραβάει τα υγρά αλλά και προσθέτει γεύση. Προσοχή μην παραπέσει αλάτι, «τόσο -όσο». Φυσικά ήλιο και ... ντομάτες!
Σε 2-3 μέρες και αφού τις αλλάξουμε πλευρό, έχουμε ωραιότατες λιαστές ντομάτες.
Μετά, η νοικοκυρά του σπιτιού (να που χρειάζεται και αυτή...) αναλαμβάνει τη συνέχεια. Δηλαδή, να φτιάξει «κολιέ» με τις αποξηραμένες ντομάτες και να τις κρεμάσει σε δροσερό και ξηρό μέρος εντός του σπιτιού (τέτοια μέρη στα σύγχρονα σπίτια δύσκολα βρίσκεις. Αποθήκες ή «δοχειά» με ανοχή από όλα τα μέλη της οικογένειας, μπορούν όμως να βρεθούν...
Όλα αυτά τα κάνουμε, έχοντας πάντοτε στο νού μας πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σ᾽ αυτήν την χώρα (γεωγραφικό μήκος - πλάτος) αλλά και πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε και υπάρχουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου