Οδηγός καλλιέργειας της τριανταφυλλιάς

Πηγή: http://www.agro-help.com/2010/06/rose-care-guide.html

Οδηγός καλλιέργειας της τριανταφυλλιάς

Οι τριανταφυλλιές είναι το στολίδι κάθε κήπου, αλλά αρκετοί όμως δυσκολεύονται στην φροντίδα τους. Η agro-help.com σας δίνει μερικές συμβουλές για να έχετε ολόχρονα πανέμορφες τριανταφυλιές στον κήπο σας.

Φύτευση της τριανταφυλλιάς

Το φύτεμα της τριανταφυλλιάς μπορεί να γίνει ολόχρονα αν πρόκειται για μεταφύτευση τους από γλάστρα. Αν πρόκειται για φύτευση γυμνόριζων φυτών η καλύτερη εποχή είναι όταν τα φυτά δεν έχουν φύλλα, δηλαδή από το Φθινόπωρο έως νωρίς την Άνοιξη. Η τοποθεσία της φύτευσης δεν παίζει μεγάλη σημμασία, αλλά καλύτερα να προτιμούνται οι προσήλιες τοποθεσίες που να προστατεύονται από τους ισχυρούς ανέμους, ιδιαίτερα αν πρόκειται για αναρριχώμενες ποικιλίες τριανταφυλλιάς.

Εικόνα 1: Τρόπος φύτευσης γυμνόριζων τριανταφυλλιών

Κλάδεμα τριανταφυλλιάς

Το κλάδεμα της τριανταφυλλιάς γίνεται νωρίς την Άνοιξη, πριν την νέα βλάστηση. Πρέπει να γίνεται καλό, βαθύ κλάδεμα και να αφαιρουνται οι γηρασμένοι βλαστοί και να κλαδέυονται οι νεαροί βλαστοί, έτσι ώστε να επιτύχουμε την μέγιστη ανθοφορία. Επίσης το κλάδεμα πρέπει να αποφεύγεται τα πρώτα τρία χρόνια εκτός μόνο αν υπάρχουν ξηροί βλαστοί.

Εικόνα 2: Πως γίνεται το σωστό κλάδεμα της τριανταφυλλιάς

Πότισμα τριανταφυλλιάς

Στην τριανταφυλλιά αρέσουν τα δροσερά εδάφη, έτσι καλό είναι να ποτίζεται συχνά έτσι ώστε να διατηρείται το έδαφος υγρό. Εξαρτάται πάντα όμως από την περιοχή και από το τύπο του εδάφους. Προσοχή όμως στις υπερβολικές αρδεύσεις γιατί μπορεί να προκαλέσουν ασφυξία στα φυτά μας και να εμφανίσουν έτσι τροφοπενίες σιδήρου.

Λίπανση τριανταφυλλιάς

Για να επιτύχουμε μέγιστη και συνεχή ανθοφορία, καλό είναι να εμπλουτίζεται το έδαφος με οργανική ουσία πριν την Άνοιξη. Την περίοδο από την Άνοιξη μέχρι το τέλος του καλοκαιριού καλό είναι να λιπαίνουμε με λιπάσματα της μορφής ή παρόμοιας μορφής 20-20-20 (N-P-K), και αν είναι δυνατόν να περιέχουν ιχνοστοιχεία όπως σίδηρος, ψευδάργυρος και μαγγάνιο.

Εχθροί της τριανταφυλλιάς

Ο πιο συνηθησμένος εχθρός είναι οι αφίδες. Η αντιμετώπιση τους μπορεί να γίνει βιολογικά ή με την χρηση φυτοπροστατευτικών προϊόντων. Στο άρθρο "Βιολογική αντιμετώπιση αφίδων, μελίγκρας!" περιγράφετε ο βιολογικός τρόπος αντιμετώπισης της αφίδας. Αν η προσβολή είναι σε τέτοια επίπεδα που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με βιολογικό τρόπο καλό είναι η χρήση φυτοφαρμάκων. Σκευάσματα που περιέχουν imidacloprid ή cypermethrin θεωρούνται αρκετά αποτελεσματικά.

Εικόνα 3: Οι αφίδες της τριανταφυλιάς

Ένας άλλος κύριως εχθρός των τριανταφυλιών είναι και οι θρίπες. Σοβαρός εχθρός γιατί προκαλούν παραμορφώσεις στα άνθη (π.χ. το άνθος ανοίγει μόνο το μισό) ή και αποχρωματισμούς κυρίως σε ανοιχτόχρωμες ποικιλίες τριανταφυλιάς.

Εικόνα 4: Ζημιές από θρίπες σε άνθη

Σημαντικός εχθρός είναι και οι τετράνυχοι που προκαλούν ζημιές κυρίως στα φύλλα. Ειδικά ακαρεοκτόνα που περιέχουν abamectin είναι αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση τους.

Ασθένειες της τριανταφυλλιάς

Η κυριότερη ασθένεια στις τριανταφυλλιές είναι το ωίδιο. Το ωίδιο μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την χρήση θειαφιού που θεωρείται και βιολογικός τρόπος αντιμετώπισης.

Εικόνα 5: Προσβολή από ωίδιο σε τριανταφυλιά

Ο χαλκός ως φυτοφάρμακο

Πηγή: http://www.agro-help.com/2012/01/blog-post.html

Ο χαλκός στην γεωργία και στη βιολογική και στη συμβατική γεωργία χρησιμοποιείται σε τρεις μορφές, Ο βορδιγάλειος πολτός είναι θειικός χαλκός σε συνδυασμό με ασβέστη είναι ιδιαίτερα φυτοτοξικός και χρησιμοποιείται το χειμώνα σε φυτά άνω των 2 ετών, ο βουργούνδιος πολτός ο οποίος υστερεί σημαντικά του βορδιγάλειου γιατί είναι πιο φυτοτοξικός και έχει μικρότερη προσκολλητική ικανότητα. Τέλος, υπάρχει και ο οξυχλωριούχος χαλκός που είναι ο λιγότερο τοξικός από τους υπόλοιπους ενώ πλέον χρησιμοποιείται για πλήθος ασθενειών ακόμα και το καλοκαίρι, σε μερικά είδη.

Αναφορικά μπορούμε να πούμε ότι ο χαλκός δρα κυρίως στο κυτταρικό τοίχωμα των μυκήτων αλλάζοντας την περατότητα ενώ όταν εισέρχεται στο εσωτερικό του κυττάρου προκαλεί ανωμαλίες στην αναπνοή. 

Η agro-help.com προτείνει τη χρήση βορδιγάλειου πολτού, ή υδροξειδίου του χαλκού από την πτώση των φύλλων και μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου ενώ μετέπειτα μπορεί να γίνει εφαρμογή του οξυχλωριούχου χαλκού ή πάλι υδροξειδίου του χαλκού που είναι λιγότερο φυτοτοξικόι, ώστε να μην κινδυνεύει η νέα βλαστήση την άνοιξη. Ο βορδιγάλειος πολτός είναι κατάλληλος για την αντιμετώπιση μυκήτων των γενών Peronospora, Phytopthora, Plasmopara, Septoria, Monilia, Exoascus, Venturia, Coryneum, Colletotrichum, Glomerella, Gnomonia, Cycloconium, Cladosporium, Cercospora  και σε σκωριάσεις που οφείλονται στα γένη Uromyces, Gymnosporangium, Puccinia και σήψεις των ριζών που οφείλονται στα είδη των γενών Pythium, Verticillium και Sclerotinia. Η σύσταση του βορδιγάλειου πολτού είναι απλή. Ειδικότερα είναι γαλαζόπετρα σε μίξη με σβησμένη άσβεστο σε αναλογία 1:2, ενώ το τελικό ψεκαστικό υγρό πρέπει να έχει περιεκτικότητα σε θειικό χαλκό 1-1,5%. Η δράση του βορδιγάλειου πολτού έγκειται στην ιδιότητα των μυκήτων να παράγουν μηλικό οξύ και αμινοξέα όταν βλαστάνουν τα σπόρια, η αλλαγή του τοπικά του Ph απελευθερώνει υδροξείδιο του χαλκού το οποίο κατά τον ψεκασμό είχε δημιουργήσει μία κρούστα επάνω στο φυτό και ήταν σε αδιάλυτη μορφή, έτσι με αυτή την κίνηση αυτοκτονίας των μυκήτων δρά και ο χαλκός. Μια άλλη εφαρμογή το πολτού αυτού είναι στο βάψιμο του κορμού των δένδρων, το οποίο γίνεται με πολτό μεγάλης συγκέντρωσης και μια βούρτα. Το βάψιμο προστατέυει  τους κορμούς από μολύνσης εδαφογενών ασθενειών. Τέλος να πούμε ότι ο βορδιγάλειος πολτός χρησιμοποιείται και στην βιολογική γεωργία. 

Όσο πλησιάζουμε στην νέα βλάστηση και ανθοφορία πρέπει να αποφεύγουμε την χρήση βορδιγάλειου πολτού και να χρησιμοποιούμε τον οξυχλωριούχο χαλκό. Ο οξυχλωριούχος χαλκός είναι λιγότερο τοξικός από τον βορδιγάλειο πολτό αλλά και με μικρότερη προσκολλητική ικανότητα,  γιαυτό πρέπει να ψεκάζεται μέχρι απορροής. Δεν χρησιμοποιείται στην άνθηση αλλά πριν από αυτή. Ενώ το εύρος δράσης του καλύπτει πλήθος μυκήτων στα πυρηνόκαρπα, μηλοειδή και στο αμπέλι. 

Ο χαλκός εκτός από μυκητοκτόνο δράση έχει και σημαντική βακτηριοκτόνο δράση. γιαυτό πρέπει να χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση και προστασία από βακτήρια όπως το βακτηριακό κάψιμο της αχλαδιάς και το βακτηριακό έλκος των πυρηνοκάρπων. Η δράση του χαλκού εναντίων των βακτηρίων ενισχύει και την άμυνα των φυτών στους παγετούς. 

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι όλα τα χαλκούχα σκευάσματα είναι δηλητήρια και η χρήση τους απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Δεν είναι ιδιαίτερα τοξικά για τις μέλισσες αλλά είναι πολύ τοξικά για τα ψάρια και τα παραγωγικά ζώα. Η  χρήση τους πρέπει να γίνεται υπό τις οδηγίες ειδικού γεωπόνου.